3. สิบปีที่แล้วตอนมาที่เมืองไทยโดนยุงกัดเยอะ ตอนนี้ก็ยังโดนยุงกัดเยอะเหมือนเดิม
4. สิ่งที่สอง หนูรู้สึกว่าสิบปีที่แล้วไม่มีรถเยอะขนาดนี้ หนูไปที่กรุงเทพสามอาทิตย์ที่แล้ว และป้ากับหนูนั่งรอในรถแท็กซี่ประมาณสองชั่วโมงเพราะรถติดมาก และในอีสานหนูเห็นรถยนต์ยี่ห้อใหม่ในหมู่บ้านที่ใกล้จากเมืองใหญ่ด้วย
5. แต่ก่อนหนูขอแม่ตลอด หนูอยากได้ตุ๊กตา พิกกาจู้ เพราะมันน่ารักดี และหนูชอบเล่นเกมส์โปเกม่อน แต่ตอนนี้รู้สึกว่าทุกคนหันมาชอบเพลงเกาหลีและซื้อซีดีของนักร้องเกาหลีด้วย หนูซื้อซีดีของทูพีเอ็มที่เมืองไทยและเพื่อนผู้ชายไทยก็ชอบ เกริ์ลเจเนอเรชั่น ดังนั้นหนูรู้สึกว่าแต่ก่อนของญี่ปุ่นดังแต่ตอนนี้ของเกาหลีดังมากกว่า
6. ตอนที่มาเมืองไทยครั้งแรกหนูยังมองไม่เห็นปัญหาที่เกิดขึ้นผู้คนในชนบท
7. ตอนหนูเด็กๆหนูไม่เคยเห็นปัญหาเพราะยายกับตาเป็นคนรวย ยายกับตามาจากประเทศจีนพวกท่านทำธุรกิจเกี่ยวกับนาฬิกาธุรกิจอื่นๆ
8. ฉะนั้น หนูจึงไม่เคยเจอปัญหาตอนอยู่กับตาและยาย แล้วตอนนั้นหนูเป็นเด็กอยู่ แต่ตอนนี้หนูเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นในสิบปีที่แล้ว
9. หนูจำได้ว่าสิบปีที่แล้วหนูเคยกินผัดผักบุ้งที่บ้านของยาย ตอนนี้หนูรู้แล้วว่าวิธีการปลูกผักบุ้งต้องทำอย่างไร และหนูรู้ว่าผักกับข้าวต้องใส่ปุ๋ย บางคนใช้ปุ๋ยอินทรีย์แต่บางคนใช้ปุ๋ยเคมี ชาวนาต้องใช้เวลานานกว่าจะได้ข้าวแต่ละเม็ด ตอนเดือนกันยายนที่ผ่านมาหนูไปที่จังหวัดยโสธรและเห็นว่าอาหารที่หนูกินมาจากไหน
10. ที่จังหวัดยโสธรครอบครัวเป็นชาวนาที่ปลูกข้าว เลี้ยงควาย วัว หมู เป็ด และไก่ พ่อแม่เป็นคนสบายๆเขาใช้ปุ๋ยอินทรีย์ ฉะนั้นข้าวจะขึ้นช้ากว่าคนที่ใช้ปุ๋ยเคมี ดังนั้นข้าวกับผักของครอบครัวจึงปลอดภัยมากว่าฝักที่ใช้สารเคมี และอร่อยมากกว่าด้วย รูปนี้มีแม่ที่จังหวัดยโสธรกับเพื่อนชื่อแอ๊บบี้ และรู้นี้มีหนูกับน้องอิมและน้องอุ้ม
11. หนูถ่ายรูปนี้ในนาของครอบครัว ครอบครัวนี้สอนให้หนูรู้จักกินข้าวให้หมด เพราะถ้าเป็นสิบปีที่แล้ว หนูก็จะเหลือข้าวในจานเสมอ แต่ตอนนี้หนูเห็นชาวนาต้องทำงานหนักเพื่อหาข้าวให้หนูกิน
12. ที่นี่ แม่ต้องไปขายของที่ตลาดสีเขียวทุกวันเสาร์-อาทิตย์ ทุกคนที่ตลาดสีเขียวจะขายของที่ไม่ใช้สารเคมี อาหารที่นี่ทำให้สุขภาพดี
13. สิบปีที่ผ่านมาหนูไม่รู้ว่าขยะไปที่ไหนหลังจากหนูทิ้งในถังขยะและหนูเอาถุงพลาสติกที่ เซเว่นอีเลเว่นตลอด หนูไม่เคยคิดว่าจะทำให้เกิดปัญหาอะไร
14. ถ้าหนูไม่ไปที่กองขยะคำบอน ที่นั่นหนูเห็นภูเขาที่มากจากกองขยะถุงพลาสติกที่หนูเคยทิ้งก็ยังอยู่ที่เดิมเพราะพลาสติกไม่เน่าเหมือนอาหาร ชุมชนนั้นก็เหม็นชีวิตของชาวบ้านก็ลำบาก
15. หนูช่วยครอบครัวเก็บของเก่าแค่วันเดียวเองแต่หนูเหนื่อยมาก ทุกคนใช้ตะกร้าที่ใส่ของพลาสติก รูปนี้มีหนู เพื่อนชื่อแซม แม่ และก็น้องฝ้าย ในครอบครัวนี้พ่อต้องทำงานตลอดเวลา เพราะแม่เป็นโรคหัวใจและน้องยังเป็นนักเรียนอยู่ ฉะนั้นครอบครัวนี้ต้องสู้ทุกวัน ตอนนี้หนูก็ไม่ทิ้งถุงพลาสติก และรู้จักรีไซเคิล เพราะไม่อยากให้คนอื่นต้องไปทำอาชีพแบบครอบครัวนี้
16. ตอนหนูไปที่กรุงเทพเมื่อสามอาทิตย์ที่แล้ว หนูกับป้าเห็นการประท้วงถนน ป้าบอกว่าคนที่ประท้วงคือคนที่อยู่ในสลัมและไม่มีงานทำ การประท้วงในถนนทำให้คนอื่นยุ่งมาก น่าจะไปที่อื่น แต่ว่าหนูก็เป็นคนที่ทำประท้วงในขอนแก่นด้วย หนูรู้สึกว่ารัฐบาลต้องช่วยคนที่อยู่ในสลัมมากขึ้น เพราะหนูเคยอยู่ในสองชุมชนที่เป็นสลัมในขอนแก่น ในรูปนี้ที่แรกเป็นสลัมชื่อหนองแวง รูปที่สองเป็นสลัมชื่อ เทพารักษ์หนึ่ง
17. ในชุมชนเทพารักษ์หนึ่ง หนูอยู่กับผู้หญิงชื่อ แม่แพรวรรณ แม่มีอาชีพเป็นแม่ค้าขายอาหาร แม่เป็นคนจนแต่แม่บอกหนูว่า “แม่ต้องคิดว่ามีคนที่มีชีวิตแย่กว่าแม่ แม่ก็พยายามทำสิ่งที่ดี” ดังนั้น แม่แพรวรรณจึงได้เป็นตัวแทนของสาธารณะสุขในชุมชนเทพารักษ์หนึ่ง ถ้าคนในชุมชนมีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ แม่ก็จะเขียนรายงานให้รัฐบาลช่วย แต่ว่าแม่จบแค่ป.4เองและเขียนไม่เก่งเท่าไหร่ ดังนั้นแม่จึงต้องเรียนเรื่องการเขียนเพื่อช่วยคนที่ไม่สบายในชุมชน และตอนหนูเห็นการประท้วงที่กรุงเทพ หนูคิดถึงแม่แพรวรรณ และคนที่มีปัญหาในสลัม
18. สิบปีที่แล้ว หนูชอบกินปลาที่บ้านกับคนในครอบครัว ครั้งนี้หนูไปที่จังหวัดศรีสะเกษกับอุบลราชธานี และหนูเห็นว่าบางคนตกเบ็ดไม่ได้ หนูถ่ายรูปนี้ที่ชุมชนราศีไศลในจังหวัดศรีสะเกษ ที่นี่มีเขื่อนซึ่งทำให้ชาวบ้านเกิดปัญหา
19. คนในรูปนี้เป็นครอบครัวที่จังหวัดศรีสะเกษ ทุกคนกลัวน้ำท่วมเพราะเขามีนากับความหลายตัว ยายบอกว่าตอนนี้ไม่มีปลาในแม่น้ำเพราะเขื่อนทำให้ปลาตายหมด
20. แล้วก็บางคนไม่มีน้ำที่ดีใช้เพราะเขื่อนไม่ให้น้ำไหลไปตามธรรมชาติ เขื่อนในรูปนี้เป็นเขื่อนปากมูลในจังหวัดอุบลราชธานี พ่อที่จังหวัดอุบลราชธานีบอกว่าแต่ก่อนทุกคนตกเบ็ดได้และมีปลาเยอะมากสำหรับทุกคนในหมู่บ้าน แต่ตอนนี้ทำแบบของใครของมัน
21. ที่หมู่บ้านในจังหวัดศรีสะเกษ มีวัฒนธรรมที่น่าสนใจ เช่น มีการแข่งเรือ สมมติหมู่บ้านไม่มีน้ำหรือไม่มีปลาวัฒนธรรมก็น่าจะหายไป
22. ในถ่ายรูปนี้ในชุมชนชื่อ ตามุย ในจังหวัดอุบลราชธานี ตอนนี้รัฐบาลอยากสร้างเขื่อนที่นี่ด้วย แต่ว่าที่นี่มีความสวยงามมากและทุกคนต้องใช้น้ำที่มาจากแม่น้ำทุกวัน ชุมชนกำ ลังสู้รัฐบาล
23. ในครอบครัวที่เป็นคนจีน ทองเป็นสิ่งที่ดี มีร้านขายทองเยอะที่ไชน่าทาว์นในกรุงเทพ แต่ตอนที่ไปที่ชุมชนที่ชื่อNa Nong Bong และ Huay Muang ในจังหวัดเลย หนูเห็นว่าเหมืองทองไม่ดีเพราะทำให้คนไม่มีน้ำดีใช้ และทำให้คนมีสุขภาพไม่ดี
24. หนูถ่ายรูปนี้ที่ชุมชน Na Nong Bong จริงๆที่นี้ก็สวยแต่ตรงนั้นมีเหมือง ครอบครัวบอกว่าเหมืองทองนี้ทำให้ทุกคนในชุมชนต้องซื้อน้ำจากบริษัทอื่นเพราะเหมืองทองทำให้สารเคมีไหลลงไปในน้ำของชาวบ้าน อย่างเช่นคนเจอไซยาไนด์ในน้ำ และตอนที่บริษัทหาทองเสร็จบริษัทต้องส่งเงินให้ชุมชน แต่จริงๆแล้วเงินไปที่รัฐบาลซึ่งชาวบ้านไม่ได้รับเงินเลย
25. หนูถ่ายรูปนี้ที่การประท้วง เพื่อนชือ แอ๊บบี้กับแมดดี้ถือป้ายที่บอกว่าคนที่ชุมชนไม่ชอบเหมือง แล้วป้ายนี้มีรูปให้ดูว่าคนที่จับน้ำที่มีไซยาไนด์ก็เป็นแบบนี้
26. ที่ชุมชน Huay Muangหนูอยู่บ้านกับผู้ใหญ่บ้าน ที่นี่บริษัทอยากสร้างเหมืองทองแดงแต่ชาวบ้านกำลังสู้เพราะไม่อยากให้ชุมชนเป็นแบบชุมชน Na Nong Bongในอนาคต แต่ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าเหมืองก็ดีเพราะทำให้เศรษฐกิจดีขึ้น แต่หนูคิดว่ารัฐบาลให้เงินกับผู้ใหญ่บ้านและบอกให้ผู้ใหญ่บ้านยอมให้สร้างเหมือง รูปนี้คือทองและรูปนั้นคือน้ำที่มีสารเคมีแล้ว
27. ตอนหนูเป็นเด็กๆไม่มีใครที่ถามว่า หนูเป็นคนไทยหรือเปล่า เพราะพ่อแม่ก็พูดไทยได้และเป็นคนไทยด้วย แต่ตอนนี้ทุกคนมีคำถามแบบนี้เสมอ หนูต้องบอกทุกคนว่าหนูเป็นคนไทยแต่เกิดที่ประเทศอเมริกา
28. คนที่อีสานบอกว่า หน้าของคุณ
29. แต่คนอื่นก็บอกว่า คุณเป็นคนไทยจริงๆ แต่คนไม่ได้สนใจที่หนูเกิดที่อเมริกา อย่างเช่น ทุกคนต้องอยู่กับเด็กที่เป็นนักเรียนที่โรงเรียนสวนสนุกในจังหวัดขอนแก่น ในภาษาไทยหนูถามเด็กว่า ทำไมคุณชอบฝรั่งที่มีผิวขาวที่สุด และเด็กหญิงบอกว่า คนฝรั่งรู้สึกเหมือนคนในหนัง ทไวไลท์ แต่จริงๆทุกคนบอกว่าชอบฝรั่งเพราะไม่ใช่คนไทย หนูบอกว่า พี่เป็นฝรั่งด้วยเพราะไม่ได้เกิดที่เมืองไทย แต่เด็กๆก็หัวเราะและบอกว่า ไม่ใช่ พี่เป็นคนไทยแบบเรา และเด็กก็ไม่เชื่อว่าหนูเป็นคนอเมริกา
30. จริงๆแล้วประเทศไทยไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่ในรอบสิบปี แต่หนูเปลี่ยนไป มีคำถามไหม?
No comments:
Post a Comment